Bodemverbetering

Nederlanders zijn voortdurend bezig met het bouwen aan en verbeteren van ons land. Bijvoorbeeld door aanleg en onderhoud van vaarwegen en andere kanalen, dijken, wegen, industrie- en woonterreinen.  In los zand is dat vaak een enorme klus, die een stuk eenvoudiger wordt als het zand steviger samenhangt.

Natuurlijke bodembacteriën zijn tot heel veel in staat. We hebben in de praktijk aangetoond dat we bodembacteriën in de bodem zelf een natuurlijk cement kunnen laten maken. Dat cement slaat neer op de zandkorrels en kit ze aan elkaar. Dit stabiliseert de bodem. We kunnen de mate van stabilisatie sturen: van heel licht (net genoeg om onder een talud te blijven liggen) tot de sterkte van beton. We kunnen ook gasbelletjes maken: daarmee maken we de bodem veel minder gevoelig voor drijfzandvorming bij trillingen.

We hebben voor het eerst ter wereld in Toronto twee verschillende processen tegelijkertijd op dezelfde locatie, full scale en in verontreinigde bodem, met succes uitgetest.

Bij dijken is het voor de veiligheid noodzakelijk dat de zandlagen onder de dijk ook bij extreem hoogwater niet kunnen uitspoelen (‘piping’). Een kleine hoeveelheid kwelwater onder de dijk door is geen probleem, maar als het zand wegspoelt kan de dijk plotseling instorten. Bij aardbevingen verandert een stabiele zandlaag in drijfzand. Hierdoor zijn in het Verre Oosten flatgebouwen omgevallen, maar ook dicht bij huis bestaan deze risico’s: denk aan de stabiliteit van de zeedijken in Groningen in verband met de ‘aardgasbevingen’.